نفس مامان و بابا

پسر گلمون یک ماه بزرگتر شد.خدارو شکر امروز نوزده ماهش تموم شد. حال شیطونی هاش بیشتر شده.الان هم کل اتاقو ریخته بهم اما من نشستم و گیر دادم که در باره اش بنویسم.می خوام بگم عاشقشم و زندگی بدون پسر گلم و همسرم معنی نداره و اینها بهانه زیبای بودنم هستن. هر روز باهم حرف زدن و تمرین می کنیم.اما فعلا به زبونی حرف میزنه که فقط خودش متوجه میشه و البته بعضی حرفها رو منم می فهمم!مثل کفش که بهش میگه بویی!هر وقت هم ازش میپرسیم ساعت چنده.ساعتو رو دیوار نشون میده و میگه ده!! اتاق داره منفجر میشه بهتره برم. پسر گلم نوزده ماهه شدنت مبارک مامان قربونت بشه. ...

امروز صبح  حوصله نداشتم با راننده ام برم  دانشگاه و با ماشین خودم  رفتم. مستقیماً رفتم سر کلاس و درسم را شروع کردم.آخه نمی دونید چقدر دانشجوهام دوسم دارن و لحظه شماری می کنن تا با من کلاس داشته باشن! خلاصه هی من درس دادم هی بچه ها لذت بردن! هی نوشتم و هی پاک کردم.کمی خسته شدم و رفتم روی صندلیم پشت تریبون نشستم. چرا دیگه بچه ها رو نمیبینم؟!چرا اینقدر این میز بلنده؟! خلاصه بعد از کلاس هم رفتم توی اتاقم و به کارهام رسیدگی کردم.اگه من اینجا نباشم اوضاع بهم میریزه.باید حواسم به همه چی و همه جا باشه. آقا کسی نیست واسم چای بیاره؟!   خلاصه... در پایان وقت اداری هم رئیس دانشگاه ...

جمعه1/6/93 تصمیم گرفتیم بریم پیک نیک.مقصد هم به انتخاب همسرم پارک جنگلی سراوان بود.هوا خیلی گرم بود اما وقتی رسیدیم و در الاچیقی در لابلای درخت ها نشستیم هوا خنک تر بود. آلاچیق های اطراف همه پر بودند. ما هم مثل بقیه کباب درست کردیم و نهار را نوش جان کردیم. حالا که ما بچه داریم اطرافمون را نگاه می کنیم تا ببینیم کی اطرافمون بچه داره و کیا مثل ما دارن دنبال بچشون میدوند!!! آلاچیق کنار ما یه خانواده پر جمعیت نشسته بودن که یه دختر کوچولو داشتن منم هی به محمدپارسا نشونش می دادم و می گفتم ببین نی نی نشسته تا پسرک ما هم لحظه ای بشینه.خلاصه یه نفر بینشون قیافه اش اشنا بود.که یادم اومد ای دل غافل این همون دوستی هست که 15 سال پیش صمیمی ترین دوستم بود ...

قرار بود 13 مرداد واکسن 18 ماهگی محمدپارسا رو بزنیم که اون مشکلات (آپاندیس و...) بوجود اومد و واکسن زدن به هفته بعدش موکول شد.با استرس بسیار همراه مامان و بابام به مرکز بهداشت رفتیم و بقیه ماجرا.تا عصر اوضاع عادی بود اما بعدش دردش شروع شد و تب کرد و دیگه نمی تونست راه بره.همین وضع تا فردا عصر اادامه داشت و بعد حالش بهتر شد اما بی اشتهایی همیشگی پسرمون بیشتر شد. دیدم لثه هاش ورم کردن.چند روز بعد هم مروارید های سفیدی تو دهنش سر در آوردن.مروارید های نهم و دهم نیش زدن.تا حالا که دندون در آوردنش خیلی اذیتش کرده و همیشه همراه تب درد بوده!

...

پسر گلم 18 ماهگیت مبارک     ...